Biografie Luc Peire
° 7 juli 1916 in Brugge
† 7 februari 1994 in Parijs
1930 - 1935
Luc Peire volgt avondles aan de Brugse ‘Academie van Schoone Kunsten’ gedurende de schooljaren 1930-1931, 1932-1933, 1934-1935. Vanaf 1932 volgt hij avondlessen, gelijktijdig met zijn studies aan de dagschool van het Hoger Instituut voor Kunst- en Vakonderwijs Sint-Lukasschool in Gent (1932-1935).
1935 - 1940
Rond 1935 maakt Luc Peire persoonlijk kennis met Constant Permeke die hem sterk beïnvloedt. In oktober 1935 legt hij het ingangsexamen af aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen en werkt er vijf jaar (tot 1940) in de ateliers van Gustave Van de Woestijne.
1938 - 1942
1938 – De eerste solotentoonstelling van Luc Peire wordt georganiseerd in Brugge.
1942 – Luc Peire wordt laureaat van de Wedstrijd Stichting Napoléon Godecharle 1941.
1945 - 1948
In 1945 wordt Luc Peire lid van La Jeune Peinture Belge. Samen met Rik Slabbinck en Jack Godderis behoort hij tot de tendens van ‘La tradition flamande’.
In november 1946 wordt hij laureaat van de Prijs van Rome voor schilderkunst.
Samen met Rik Slabbinck en Jack Godderis neemt hij op 15.03.1947 ontslag uit La Jeune Peinture Belge.
Gedurende de winter van 1947-1948 maakt hij een cultuur- en studiereis van ruim 5 maanden naar Italië en Sicilië. Hij bewondert het werk van Giotto en Piero della Francesca.
1949 - 1951
Op 25 februari 1949 huwt Luc Peire met Jenny Verbruggen in Brugge.
Tijdens de wintermaanden van 1949-1950 reist hij met een reisbeurs voor Spanje naar het zuiden (Spanje, Marokko).
In het najaar van 1950 reist hij naar de Balearen en leert er de techniek van het al fresco-schilderen.
In het voorjaar van 1951 reist hij vanuit Palma (de Mallorca) verder over Ibiza, Alicante, Granada, Sevilla en Algeciras richting Rabat (Marokko).
1952 - 1954
Aangeduid door de commissie voor artistieke betrekkingen tussen Belgisch-Kongo en België, vertrekt Luc Peire op 9 maart 1952 via Spanje, Gran Canaria en Tenerife naar Belgisch-Kongo op studiereis.
Rond 10 april 1953 komt hij vanuit Matadi (Belgisch-Kongo) aan op de Canarische Eilanden en verblijft er tot en met november 1953 in Santa Cruz de Tenerife. Het komt tot een sterk artistiek-richtinggevend en vriendschappelijk contact met Eduardo Westerdahl. Ook met architect en kunsttheoreticus Alberto Sartoris komt het tot een blijvende artistiek-verrijkende en vruchtbare vriendschapsband.
In september 1953 verschijnt de eerste Luc Peire-monografie in het Spaans geschreven door Eduardo Westerdahl.
In december 1953 ontmoet hij de Catalaanse beeldhouwer Josep María Subirachs in Barcelona.
1954 - 1957
De winterperiode 1954-1955 brengt Luc Peire door in het mini-atelier van Victor Servranckx te Parijs. Hij komt in Parijs in contact met Michel Seuphor.
Na het winterverblijf in Parijs, keert hij in 1955 terug naar Knokke en creëert er zijn eerste graphies.
Samen met K.N. Elno organiseert Luc Peire in 1957 ‘esthétique d’aujourd’hui/vormen van heden’ te Knokke, een tentoonstelling met internationale weerklank.
1958 - 1959
In 1958 wordt Luc Peire belast met de functie van Kunst-Adviseur van de Sectie van Belgisch–Kongo en Ruanda-Urundi in het kader van de Algemene Wereldtentoonstelling in Brussel (Expo ’58).
Op uitnodiging van Leo Breuer neemt Luc Peire deel aan het 13ème Salon des Réalités Nouvelles/Nouvelles Réalités in Parijs.
De periode vanaf eind november 1958 tot vermoedelijk eind april 1959 brengt hij door in het Zuid-Franse Golfe-Juan.
In 1959 gaat Luc Peire zich in Parijs vestigen. Vanaf nu verblijft hij over ’t algemeen ’s winters in Parijs en ’s zomers in Knokke.
1960 - 1961
In 1960 wordt in Parijs de Groupe Mesure opgericht. Luc Peire is medestichter.
Van 25 november tot en met 31 december 1960 organiseert Hélène Pillement in haar Galerie Hautefeuille de eerste solotentoonstelling Luc Peire te Parijs. Via die solotentoonstelling begint voor Luc Peire het contact met de fonetische dichter Henri Chopin. Hij werkt daaropvolgend mee aan het tijdschrift Cinquième Saison (redactie: Henri Chopin) en realiseert graphies als ‘objectieve gedichten’ in de ruimte, met teksten van Henri Chopin, René Garnier, Edmond Humeau en Michel Seuphor.
Op 24 juni 1961 krijgt Luc Peire de Grote Prijs voor Schilderkunst van Knokke.
Op 5 juli wint hij de Grote Prijs voor Schilderkunst 1961 van de stad Oostende.
1962 - 1963
In 1962 neemt Luc Peire deel aan Salon des Comparaisons in Parijs.
Samen met Henri Chopin en de Zwitserse cineast Tjerk Wicky presenteert Luc Peire in augustus 1963 de experimentele fonetische kortfilm Pêche de nuit in wereldpremière in Knokke.
1964 - 1966
Op 31 januari 1964 wordt aan Luc Peire de Prix Floréal van de 5ème Biennale de Peinture van Menton toegekend.
Hij gaat op aanbeveling van Pierre Soulages opnieuw graveren en werkt in dit verband samen met het Atelier Lacourière-Frélaut in Parijs. De samenwerking met het Atelier Lacourière-Frélaut duurt tot en met 1969.
In 1965 wordt hij lid van het inrichtend comité van Salon des Réalités Nouvelles en blijft dit tot in 1972.
In oktober 1965 vertrekt Luc Peire voor zes maanden naar Amerika en ontdekt New York, waar hij in het vrije atelier van zijn Canadese vriend-kunstenaar York Wilson kan werken.
Tijdens zijn verblijf in Amerika maakt Luc Peire de eerste veertien dagen van februari 1966 een reis naar Mexico.
Ter gelegenheid van Luc Peires vijftigste verjaardag wordt dat jaar in het Stedelijk Groeningemuseum te Brugge een ‘Retrospectieve Tentoonstelling’ georganiseerd.
1967
In 1967 realiseert Luc Peire in zijn atelier in Knokke de graphiewanden van zijn ENVIRONNEMENT (1967, ILP 777). Het werk wordt voor het eerst tentoongesteld in Parijs in het Musée National d’Art Moderne.
In dat jaar wordt hij lid van de groep graveurs Cap d’Encre.
1968
In 1968 wordt Luc Peire voor de eerste maal aangeduid voor de deelneming aan de XXXIV Biennale di Venezia (Belgisch Paviljoen).
Door de inzet en het steunend advies van Mathias Goeritz kan Luc Peire op uitnodiging van het inrichtend comité van het cultureel programma van de 19de Olympiade te Mexico en van de Universidad Nacional Autónoma van Mexico zijn Ambiente Mexico 68 (1968, ILP 1106) realiseren.
Het integratiewerk Muur Relief 68 voor J. van Breda & C° (Bank van Breda) te Borgerhout-Antwerpen wordt eind 1968 voltooid.
1969 - 1974
In januari 1969 voltooit Jean Mil zijn kortfilm Luc Peire’s Environment.
Op 02.04.1969 is Luc Peire aanwezig op de opening van Centre CO-MO te Parijs.
Op 12.04.1973 vertrekt hij richting Auckland (aankomst 25.04.1973), waar hij zal assisteren bij de montage van zijn Environment III (ILP 1107) en de vernissage van de tentoonstelling zal bijwonen. Dit is het centrale deel van een grote reis waarbij hij India, Maleisië, Indonesië, Thailand, Hongkong en Japan bezoekt.
Hij neemt in 1973 in Parijs voor de laatste keer deel aan Salon des Réalités Nouvelles en neemt voor het eerst deel aan Grands et Jeunes d’aujourd’hui in Parijs.
Op 25.10.1973 vertrekt bij naar Varigotti waar hem tot eind december een atelier ter beschikking wordt gesteld, ter voorbereiding van een solotentoonstelling met graphies in Milaan (Galleria Lorenzelli, 05.1974).
1975 - 1979
In 1975 werkt Luc Peire mee aan het project van La Ville Nouvelle de Marne la Vallée (Centre Urbain Régional de Noisy le Grand; Le Pavé Neuf), artistiek gecoördineerd door Erwin Patkaï.
Voor zijn zestigste verjaardag (1976) wordt in Knokke een solotentoonstelling (‘Aspekten Luc Peire’) georganiseerd in het Ontmoetingscentrum ‘Scharpoord’ .
Via het contact met galeriehoudster en uitgeefster Carmen Martinez kan Luc Peire van nieuwjaar tot Pasen 1977 gebruik maken van het huis met atelier van kunstenares Roberta González in Bormes-les-Mimosas om er te schilderen en te graveren.
In maart 1979 reist hij naar Santa Cruz de Tenerife en ontmoet er opnieuw Eduardo Westerdahl. Vandaar reist hij naar Lanzarote en maakt er een excursie. Hij bewondert er de kunst van Cesar Manrique.
1980 - 1984
Luc Peire verblijft en werkt van januari 1980 tot begin maart 1980 op een appartement in het Spaanse Gandía (bij Valencia) ter voorbereiding van een solotentoonstelling te Gandía (Galería Lucas).
Van 31 december 1980 tot en met 14 januari 1981 maken Jenny en Luc Peire een reis naar Egypte met Club Méditerranée.
In 1981 neemt hij voor de laatste keer deel aan de tentoonstelling Comparaisons.
In maart 1982 verblijft Luc Peire een korte tijd in Zweden naar aanleiding van de Stockholm International Art Expo.
Op 7 mei 1982 wordt in Brussel het Metrostation Roodebeek met de integratie Kunsthekwerk Station Roodebeek (Integratie Roodebeek) van Luc Peire geopend.
Op 2 oktober 1982 wordt het Place Carrée in Marne la Vallée opengesteld (La Ville Nouvelle; Centre Urbain Régional de Noisy le Grand; Le Pavé Neuf).
1985 - 1989
In Musée d’Art Moderne du Nord te Villeneuve d’Ascq wordt in 1985 een opmerkelijke ‘Rétrospective de Luc Peire’ georganiseerd.
In 1988 wordt hij geselecteerd voor de Belgische vertegenwoordiging op de Olympiade des Arts/Olympiad of Art te Seoel (Zuid-Korea).
In december 1988 reist hij naar Stockholm in het kader van de tentoonstelling ‘Luc Peire / Rétrospective 1954-1984 / Toiles et graphies’ in het Institut Français.
De solotentoonstelling ‘Luc Peire, 50 peintures de 1951 à 1988 / l’oeuvre gravé’ in Musée du Luxembourg in Parijs (1989) kent een grote weerklank.
1990 - 1994
In februari 1992 schenkt Luc Peire zijn volledig grafisch oeuvre aan de Stad Brugge.
Op 8 december 1992 wordt in Leuven Peires Teken U.Z. Gasthuisberg ingehuldigd.
Op 19 januari 1993 overlijdt Jenny Peire-Verbruggen, de vrouw van Luc Peire, in Knokke. Haar laatste levensmaanden hebben ze samen doorgebracht in de atelierwoning in Knokke.
Luc Peire overlijdt op 7 februari 1994 in het Parijse Institut Curie. Hij werd 77 jaar oud.
De uitvaartdienst vindt plaats op 14 februari 1994 in het crematorium van Père Lachaise in Parijs.
Op 26 februari 1994 wordt de as van Luc Peire bijgezet in het columbarium van de Parkbegraafplaats te Knokke, naast de urne van Jenny Peire-Verbruggen.
1930 - 1935
Luc Peire volgt avondles aan de Brugse ‘Academie van Schoone Kunsten’ gedurende de schooljaren 1930-1931, 1932-1933, 1934-1935. Vanaf 1932 volgt hij avondlessen, gelijktijdig met zijn studies aan de dagschool van het Hoger Instituut voor Kunst- en Vakonderwijs Sint-Lukasschool in Gent (1932-1935).
1935 - 1940
Rond 1935 maakt Luc Peire persoonlijk kennis met Constant Permeke die hem sterk beïnvloedt. In oktober 1935 legt hij het ingangsexamen af aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen en werkt er vijf jaar (tot 1940) in de ateliers van Gustave Van de Woestijne.
1938 - 1942
1938 – De eerste solotentoonstelling van Luc Peire wordt georganiseerd in Brugge.
1942 – Luc Peire wordt laureaat van de Wedstrijd Stichting Napoléon Godecharle 1941.
1945 - 1948
In 1945 wordt Luc Peire lid van La Jeune Peinture Belge. Samen met Rik Slabbinck en Jack Godderis behoort hij tot de tendens van ‘La tradition flamande’.
In november 1946 wordt hij laureaat van de Prijs van Rome voor schilderkunst.
Samen met Rik Slabbinck en Jack Godderis neemt hij op 15.03.1947 ontslag uit La Jeune Peinture Belge.
Gedurende de winter van 1947-1948 maakt hij een cultuur- en studiereis van ruim 5 maanden naar Italië en Sicilië. Hij bewondert het werk van Giotto en Piero della Francesca.
1949 - 1951
Op 25 februari 1949 huwt Luc Peire met Jenny Verbruggen in Brugge.
Tijdens de wintermaanden van 1949-1950 reist hij met een reisbeurs voor Spanje naar het zuiden (Spanje, Marokko).
In het najaar van 1950 reist hij naar de Balearen en leert er de techniek van het al fresco-schilderen.
In het voorjaar van 1951 reist hij vanuit Palma (de Mallorca) verder over Ibiza, Alicante, Granada, Sevilla en Algeciras richting Rabat (Marokko).
1952 - 1954
Aangeduid door de commissie voor artistieke betrekkingen tussen Belgisch-Kongo en België, vertrekt Luc Peire op 9 maart 1952 via Spanje, Gran Canaria en Tenerife naar Belgisch-Kongo op studiereis.
Rond 10 april 1953 komt hij vanuit Matadi (Belgisch-Kongo) aan op de Canarische Eilanden en verblijft er tot en met november 1953 in Santa Cruz de Tenerife. Het komt tot een sterk artistiek-richtinggevend en vriendschappelijk contact met Eduardo Westerdahl. Ook met architect en kunsttheoreticus Alberto Sartoris komt het tot een blijvende artistiek-verrijkende en vruchtbare vriendschapsband.
In september 1953 verschijnt de eerste Luc Peire-monografie in het Spaans geschreven door Eduardo Westerdahl.
In december 1953 ontmoet hij de Catalaanse beeldhouwer Josep María Subirachs in Barcelona.
1954 - 1957
De winterperiode 1954-1955 brengt Luc Peire door in het mini-atelier van Victor Servranckx te Parijs. Hij komt in Parijs in contact met Michel Seuphor.
Na het winterverblijf in Parijs, keert hij in 1955 terug naar Knokke en creëert er zijn eerste graphies.
Samen met K.N. Elno organiseert Luc Peire in 1957 ‘esthétique d’aujourd’hui/vormen van heden’ te Knokke, een tentoonstelling met internationale weerklank.
1958 - 1959
In 1958 wordt Luc Peire belast met de functie van Kunst-Adviseur van de Sectie van Belgisch–Kongo en Ruanda-Urundi in het kader van de Algemene Wereldtentoonstelling in Brussel (Expo ’58).
Op uitnodiging van Leo Breuer neemt Luc Peire deel aan het 13ème Salon des Réalités Nouvelles/Nouvelles Réalités in Parijs.
De periode vanaf eind november 1958 tot vermoedelijk eind april 1959 brengt hij door in het Zuid-Franse Golfe-Juan.
In 1959 gaat Luc Peire zich in Parijs vestigen. Vanaf nu verblijft hij over ’t algemeen ’s winters in Parijs en ’s zomers in Knokke.
1960 - 1961
In 1960 wordt in Parijs de Groupe Mesure opgericht. Luc Peire is medestichter.
Van 25 november tot en met 31 december 1960 organiseert Hélène Pillement in haar Galerie Hautefeuille de eerste solotentoonstelling Luc Peire te Parijs. Via die solotentoonstelling begint voor Luc Peire het contact met de fonetische dichter Henri Chopin. Hij werkt daaropvolgend mee aan het tijdschrift Cinquième Saison (redactie: Henri Chopin) en realiseert graphies als ‘objectieve gedichten’ in de ruimte, met teksten van Henri Chopin, René Garnier, Edmond Humeau en Michel Seuphor.
Op 24 juni 1961 krijgt Luc Peire de Grote Prijs voor Schilderkunst van Knokke.
Op 5 juli wint hij de Grote Prijs voor Schilderkunst 1961 van de stad Oostende.
1962 - 1963
In 1962 neemt Luc Peire deel aan Salon des Comparaisons in Parijs.
Samen met Henri Chopin en de Zwitserse cineast Tjerk Wicky presenteert Luc Peire in augustus 1963 de experimentele fonetische kortfilm Pêche de nuit in wereldpremière in Knokke.
1964 - 1966
Op 31 januari 1964 wordt aan Luc Peire de Prix Floréal van de 5ème Biennale de Peinture van Menton toegekend.
Hij gaat op aanbeveling van Pierre Soulages opnieuw graveren en werkt in dit verband samen met het Atelier Lacourière-Frélaut in Parijs. De samenwerking met het Atelier Lacourière-Frélaut duurt tot en met 1969.
In 1965 wordt hij lid van het inrichtend comité van Salon des Réalités Nouvelles en blijft dit tot in 1972.
In oktober 1965 vertrekt Luc Peire voor zes maanden naar Amerika en ontdekt New York, waar hij in het vrije atelier van zijn Canadese vriend-kunstenaar York Wilson kan werken.
Tijdens zijn verblijf in Amerika maakt Luc Peire de eerste veertien dagen van februari 1966 een reis naar Mexico.
Ter gelegenheid van Luc Peires vijftigste verjaardag wordt dat jaar in het Stedelijk Groeningemuseum te Brugge een ‘Retrospectieve Tentoonstelling’ georganiseerd.
1967
In 1967 realiseert Luc Peire in zijn atelier in Knokke de graphiewanden van zijn ENVIRONNEMENT (1967, ILP 777). Het werk wordt voor het eerst tentoongesteld in Parijs in het Musée National d’Art Moderne.
In dat jaar wordt hij lid van de groep graveurs Cap d’Encre.
1968
In 1968 wordt Luc Peire voor de eerste maal aangeduid voor de deelneming aan de XXXIV Biennale di Venezia (Belgisch Paviljoen).
Door de inzet en het steunend advies van Mathias Goeritz kan Luc Peire op uitnodiging van het inrichtend comité van het cultureel programma van de 19de Olympiade te Mexico en van de Universidad Nacional Autónoma van Mexico zijn Ambiente Mexico 68 (1968, ILP 1106) realiseren.
Het integratiewerk Muur Relief 68 voor J. van Breda & C° (Bank van Breda) te Borgerhout-Antwerpen wordt eind 1968 voltooid.
1969 - 1974
In januari 1969 voltooit Jean Mil zijn kortfilm Luc Peire’s Environment.
Op 02.04.1969 is Luc Peire aanwezig op de opening van Centre CO-MO te Parijs.
Op 12.04.1973 vertrekt hij richting Auckland (aankomst 25.04.1973), waar hij zal assisteren bij de montage van zijn Environment III (ILP 1107) en de vernissage van de tentoonstelling zal bijwonen. Dit is het centrale deel van een grote reis waarbij hij India, Maleisië, Indonesië, Thailand, Hongkong en Japan bezoekt.
Hij neemt in 1973 in Parijs voor de laatste keer deel aan Salon des Réalités Nouvelles en neemt voor het eerst deel aan Grands et Jeunes d’aujourd’hui in Parijs.
Op 25.10.1973 vertrekt bij naar Varigotti waar hem tot eind december een atelier ter beschikking wordt gesteld, ter voorbereiding van een solotentoonstelling met graphies in Milaan (Galleria Lorenzelli, 05.1974).
1975 - 1979
In 1975 werkt Luc Peire mee aan het project van La Ville Nouvelle de Marne la Vallée (Centre Urbain Régional de Noisy le Grand; Le Pavé Neuf), artistiek gecoördineerd door Erwin Patkaï.
Voor zijn zestigste verjaardag (1976) wordt in Knokke een solotentoonstelling (‘Aspekten Luc Peire’) georganiseerd in het Ontmoetingscentrum ‘Scharpoord’ .
Via het contact met galeriehoudster en uitgeefster Carmen Martinez kan Luc Peire van nieuwjaar tot Pasen 1977 gebruik maken van het huis met atelier van kunstenares Roberta González in Bormes-les-Mimosas om er te schilderen en te graveren.
In maart 1979 reist hij naar Santa Cruz de Tenerife en ontmoet er opnieuw Eduardo Westerdahl. Vandaar reist hij naar Lanzarote en maakt er een excursie. Hij bewondert er de kunst van Cesar Manrique.
1980 - 1984
Luc Peire verblijft en werkt van januari 1980 tot begin maart 1980 op een appartement in het Spaanse Gandía (bij Valencia) ter voorbereiding van een solotentoonstelling te Gandía (Galería Lucas).
Van 31 december 1980 tot en met 14 januari 1981 maken Jenny en Luc Peire een reis naar Egypte met Club Méditerranée.
In 1981 neemt hij voor de laatste keer deel aan de tentoonstelling Comparaisons.
In maart 1982 verblijft Luc Peire een korte tijd in Zweden naar aanleiding van de Stockholm International Art Expo.
Op 7 mei 1982 wordt in Brussel het Metrostation Roodebeek met de integratie Kunsthekwerk Station Roodebeek (Integratie Roodebeek) van Luc Peire geopend.
Op 2 oktober 1982 wordt het Place Carrée in Marne la Vallée opengesteld (La Ville Nouvelle; Centre Urbain Régional de Noisy le Grand; Le Pavé Neuf).
1985 - 1989
In Musée d’Art Moderne du Nord te Villeneuve d’Ascq wordt in 1985 een opmerkelijke ‘Rétrospective de Luc Peire’ georganiseerd.
In 1988 wordt hij geselecteerd voor de Belgische vertegenwoordiging op de Olympiade des Arts/Olympiad of Art te Seoel (Zuid-Korea).
In december 1988 resit hij naar Stockholm in het kader van de tentoonstelling ‘Luc Peire / Rétrospective 1954-1984 / Toiles et graphies’ in het Institut Français.
De solotentoonstelling ‘Luc Peire, 50 peintures de 1951 à 1988 / l’oeuvre gravé’ in Musée du Luxembourg in Parijs (1989) kent een grote weerklank.
1990 - 1994
In februari 1992 schenkt Luc Peire zijn volledig grafisch oeuvre aan de Stad Brugge.
Op 8 december 1992 wordt in Leuven Peires Teken U.Z. Gasthuisberg ingehuldigd.
Op 19 januari 1993 overlijdt Jenny Peire-Verbruggen, de vrouw van Luc Peire, in Knokke. Haar laatste levensmaanden hebben ze samen doorgebracht in de atelierwoning in Knokke.
Luc Peire overlijdt op 7 februari 1994 in het Parijse Institut Curie. Hij werd 77 jaar oud.
De uitvaartdienst vindt plaats op 14 februari 1994 in het crematorium van Père Lachaise in Parijs.
Op 26 februari 1994 wordt de as van Luc Peire bijgezet in het columbarium van de Parkbegraafplaats te Knokke, naast de urne van Jenny Peire-Verbruggen.
